Collectie

Collectie

Waan jezelf in het verleden van Kerkdriel in ons unieke museum. Wij hebben 5 verschillende autentieke opstellingen gecreeerd waarbij je als bezoeker het idee krijgt dat je even een stukje terug gaat in het verleden. Ga in de schoolbankjes zitten en voel je weer een kind of gedraag je als een echte burgemeester in de burgemeesterkamer. Ook hebben we een complete winkel en een keuken ingericht om je zo een unieke beleving te geven op het vroegere dagelijks leven.

Naast de ingerichte opstellingen hebben we ook honderden verschillende objecten die je daarnaast kunt bekijken.

Driels Museum over de historie van oud Maasdriel

Na een dag hard werken op het land kwam je vaak via de keuken weer je huis binnen. Daar stond dan moeder of oma een lekker potje te koken met stampot of balkenbrij op een van de eerste electrische ovenfornuizen (wat een luxe, heel de buurt is jaloers). Het nieuwe recept komt uit kookboek dat ze er gratis bij kregen!

Even je handen wassen voor het eten deed je niet gewoon door de kraan open te draaien maar via de pompbak bij de gootsteen. Deze waren vroeger aangesloten op in de grond geslagen pijpen die tot aan het grondwaterniveau reikten.

De poepdoos die nu in de keuken staat stond natuurlijk normaal in het “achterhuis” of in grotere uitvoeringen zelfs buiten in de vorm van een schildwachthuisje. Even op je gemak naar het toilet was dus een hele opgave en je moest je bibs afvegen met kranten, toiletpapier was er nog niet of te duur.

Na het eten verplaatste de familie zicht naar de huiskamer om nog even de dag door te praten of een kaartje te leggen.

Ga maar even lekker zitten en voel hoe mensen vroeger zich vermaakte in onze ingerichte huiskamer. Even geen iPhone, laptop of Netflix maar gewoon een grote eettafel waar gekletst werd met hooguit een radio of een ouderwetse grammofoon (die nog met veer en slinger wordt aangedreven). Was de muziek uit? dan moest je de grammofoon weer even opwinden zodat deze weer kon spelen.

Centrale verwarming was er nog niet in deze tijd dus als het heel koud was werd de potkachel aangestoken om toch enigszins warm te worden. Wel moest iemand dan er voor zorgen dat er genoeg hout was, was het op? dan moest je de kou in om nieuw hout te gaan halen!

Geen lange rijen bij de kassa en vooral niet open op een gewone zondag! niet de keuze uit 40 verschillende soorten chips of cornflakes maar “doe maar normaal, dan doede al gek genoeg”. Deze prachtige winkel laat jou zien hoe het vroeger bij de “kruidenier” er aan toe ging. Even een kwattatje halen of een zakje suiker.

Het winkelinterieur is afkomstig van Gebr. De Gier op de Maasbanddijk tegenover het veerhuis. De twee broers waren getrouwd met twee zusters. De broers runden de bakkerij en hun vrouwen bestierden de kruidenierswinkel.

Wie weet het nog; aap, noot, mies? Nog steeds krijgen de kleine doeraken dit op school maar vroeger ging het er toch anders aan toe! Deze opstelling met oude schoolbanken en krijtbord nemen je terug naar de eerste helft van de vorige eeuw.

In de klas had je geen iPad maar een echt leesplankje, letterdoos en schrijfgerei die veilig opgeborgen werden klepkastjes van je tafeltje. Wachten op degene die weer eens zijn inktpotje op de grond laat vallen en in de hoek moet met een “ezelsmuts” op!

De burgemeester had vroeger samen met zijn wethouders en secretarisen heel veel aanzien. Dit zien we terug in deze burgemeesterkamer die voor die tijd al echt luxe was. Een prachtig bureau en zeer comfortabele stoelen sieren zijn kantoor om hier gasten te ontvangen.

Aan de muur natuurlijk een portret van koningin Juliana (hier nog heel jong) en een aantal geweren in het wapenrek (geschikt voor 12 geweren en afkomstig van de gemeente Rossum).

Burgemeester van Gils kreeg nieuw meubilair en vond het zonde om zijn oude spullen te vernietigen. Dit bureau en bijbehorende stoelen heeft hij geschonken in 1976 en zijn de eerste objecten van het museum.

Op een houten bok gemonteerde oude klokkenstoel die heel vroeger heeft gezeten in het torentje van de kerk in Alem. Op de vierkante as zaten de wijzers gemonteerd en het uurwerk liep door zakken zand die als gewicht dienden. Als de klok “voor” liep dan moest er wat zand uit de zakken en bij achterlopen moest er zand bij.