Ieder jaor hebbe we in ut museum unne neijaorsborrel vur de vrijwilligurs. Dan klappe we der flink tegenaon es dank vur un jaor hard werke. Om un uur of aacht krijge we koffie of teej meej un schefke keek. Dan un pilske of wa fris en wa bekskes meej olienutjes, worst en kèès op taofel. Es klap op de vurpijl dan om un uur of tien un grote deus meej nasi- en bamihepkes en stukskes frikudel. Meej un man of twentig jassen we dur dan toch al gaauw un honderd euro durhene. We aauwhoeren dan heel wa af mee mekaore en dur worre veul aauw verhaole opgehaold. Op een zunnen aovond heej Antoon Vissers (zeg mar Toontje) es un mooi verhaol vurgelèze dek hieronder meej jullie wil dèèle. Ut hiet

"Ons verreke"

Ons vaoder kwaam nor huis meej un maand achter op de fiets. Neischierrig es ik waar wook wete wattie nou wer ha. Ut waar un verkske, un mooi kleein verkske meej slimme eugskes. Ut waar echt un pienter ding. Ons vaoder ha zun kooike al mooi schon gemakt en gewit en un lekker plekske meej strooi dur in gedaon. Ons vaoder waar goed vur zun verreke, hij zeej dettie geleerd zo worre. Hij kokte lekker kleein èrpelkes en stampte ze goed fijn. Hij gin mèèl haole bij Evertjes op de meule, en soms moog ik dan meej achter op de fiets. Erpel en mèèl meej wa werm waoter, urst in un kleein immerke, mar laoter unnen immer vol. Dan zeej vaoder "Gao zitte" en ut verreke kruide achteruit tot dettie op zun kont zaat. Ut voejer in dun bak en dan kontie beginne. Same keke we dan tot dettie zunnen bak leeg ha want aanders kwame dur ratte. Op zekeren da zeej vaoder: vandaag mot ie naor school. De mester kwaam en ons vaoder zin "lange Koos" tege hum mar eeigeluk hiette'nie Jakobus Reuvers. Dun optocht begon....urst ut verreke, dan de mester en dan ons vaoder. De deur van ut waashok ging toen dicht. Ik waar diejen dag schoolziek en zaat op mun knies op dun aonricht zodèk alles kon zien. De urste les scheen errug moeilijk te zijn want hij schrekte moord en braand. Mar wa laoter ging de deur wer ope en de mester en vaoder kwame allebèèj wer nor buite. "Ut is unne goeje" zin de mester die ut wete kon. "Daor zulle we dur urst mar ene op vatte" zin vaoder "en dan kijke we nogges". Toen ik wa laoter ok moog gaon kijke zaag ik wa ut zegge wo .... "un geleerd verreke" ... want ut waar zun urste en zun lotste les gewiest. Ons verreke zaoliger gedachtenis veraanderde in: hamme, zije, kinnebakspek, worste, kerremenaoikes, zult, balkenbrij, bloedworst en nie te vergète... dun blaos, want daor makte ons vaoder unne rommelpot van vur Driekoninge.

Toontje