Ik waar nog mar un menneke en wonde in de Kromsteegstraot (laoter in 1954 wier dè Graaf Ansfriedstraat). Op dun hoek van dun Daolum wonde de gezusters van der Anker die haan van die wit gehokte mutskes op. Ik liep dan dun Daolem in en un èèindje weier konde rechts un klèèn strutje in. Ut haat unne naam mar die wet ik nie mer (nou is dè Kapelhof). Dur stond op dun hoek un klèèn huske en ik kon mee mun haand zo bij de dakgeut zu laag waar ut. Daornao kreeg de un fliere heg. Daor zate veul mulders in die we dan vonge. We deeje ze in un sjempotje meej unne deksel en un blaojke van die heg durbij.
Zunne mulder bonde we dan un dreujke aon zunne poot en lieten um vliege. Dan zonge we “mulder mulder tel oe geld dan meude ok wer vliege”. Van die flierscheute in die heg konde pijlpuntjes make vur oewe pijl en boog. Dur ware ok jonges die vonge kiekvorse (die ze dan mee jun rietje opblieze) of ekdesse mar de durfe ik nie. Dè waar dieremishaandeling mar dè wiesse we toen nie. We ginge ok buslope. Twee lege blekke van conserve of zo daor sloege we meej unne spijker twee gotjes in. Un stukske touw dur dur, op de bussen gaon staon en dan zien vurruit te komme. We ginge hoepele (meej un aauw wiel van un fiets) of reepe. Tolle meej unne tol en un zwipke. Uitvange en piepelenberge. Kowbojke speule mee jun houte gewerke. Tussen de middag nao ut èète op weg nor school voetbalde we urst in ut turrep. Meej unne lère bal die ze bij Albert Heijn haan. Koenders dun veldwachter die achteraon in de Kerksteeg wonde fietse dan rondjes om ut plein en zin niks. Mar es ie zunne collega aon zaag komme dan riep ie tegen ons “jonges dun bal ewweg want daor komt Egberts aon. En es die ut zaag dan ware we dun bal kwijt.
We haan gin tilleviesie, eifoon, gameboks of computer. We konde zonder ons aauw lui gewoon nor vriendjes gaon en hoefde niks af te sprèke es ge mar wer op tijd thuis waar om te èète. Mar ok unne lozie haan we nie dus we moeste de tijd vraoge aan grote minse. Egge unne keer meej oew vaoder op de fiets meej moogt dan zate meej oew kont op de pakkedrager en moeste oew èèige vasthaauwe aon die grote vèère van ut zaol en uitkijke deggu dur nie meej oew vingers tusse kwaam. Waoter dronke we uit de pomp of kraon nie uit un fles. Broods ston stijf van de rotzooi die dur in zaat. Em we wier nie ziek. Tis un wonder dè we nog lèève. En ik dink welles dè vroeger alles bèter waar mar des nostalgie wor.