In di stukske zal ik prubere te beschrijve hoe ik dun dag heb belèèfd toen ik mun leintje kreeg en vurtaon es Lid in de Orde van Oranje Nassau dur ut lève gao.
Op 1 september 2005 bestond Jachthoorn- en Trompetterkorps Door Eendracht Sterk uit Kerkdriel vertig jaor en ik bin lid vanaf de oprichting. Ut kurps gaaf om di vertigjaorig bestaon te vier unne taptoe op ut Mgr. Zwijsenplein.
Nao monde van vurbereiding waar ut dan eindelluk zuver. In de vroege middag nor ut plein om stoele en taofels klur te zette. Vlagge en spandoeke ophangen. Geluid, licht en video meej helpe opbouwe. Daornao gaauw nor huis, douche, wa ète en omkleje. Op nor ut clubhuis vur ut nog unne keer durneme van ut gezamelukke nummer in de finaole same mi De Bazuin uit Leerdam. Tot en meej de rondwandeling dur de “gastkurpse” liep alle op rullekkes en ut waar nog steeds dreug. Toen opstelle vur de presentaosie in ons aauw uniforme. En wa dinkte … de urste druppeltjes beginne te valle.
Nao de presentaosie nor de omkleejruimte om ons nei uniforme aon te trekke. We zien de lichtflitse langs dun donkere hemel gaon en heure dun donder rolle. Bale netuurlijk en blijve hope deggut meej zal valle. De optrejes van de gastkurpse gaon helemaol aon ons vurbij mar die zulle wel zien op de dvd die gemakt wort. Om effe nao negen uur gaon we nor de opstelplots vur onze show. Ut règent nouw echt pijpestele mar we zien dè ut pebliek gewoon is blijve staon. Meej perrepluujs en regenjasse. Dan is ut zuweit. Geeft acht, de zenuwe gieren, gas erop en gaon mi die hap. Ut applaus bij onze opkomst is overweldigend. Un hart onder de riem en nouw laote zien wa we kunne. De show (vur ut urst in ut openbaor en in ons nei uniforme) gaot goed.
Nao ut eeinde van de show kondigt de speaker ut begin van de finaole aon, mar uit mun ooghoeke zie ik burgemester Mikkers ok opstaon en de mikrufoon overvatte. Ut zal toch nie waor zijn wor. Mar jaowelle: trots op D.E.S. en vertig jaor bestaon en bla bla bla. Mar ok de koningin waar trots want……. en dan heur ik mijne naam en wor ik gevraogt om nor veure te komme. Of mun vrouw dur ok effe bij komt. Dan beginde te begrijpe wattur aon de haand is mar helemaol durdringe doeggut nog nie. Aon ut eeind van zun verhaol krijg ik dur den burger de versierselen opgespeld die heure bij un nei lid in de Orde van Oranje Nassau. Helamaol perplex en wel wa ontdaon krijg ik de mikrufoon onder mun neus gedouwd en wor ik geacht wa zinnigs te zegge.
Wak presies gezeed heb week nie mer mar ik heb ut thuisfront en de vereniging bedankt vur de afgelope vertig jaor. Dan de finale. Alle kurpsen komme nog unne keer aon bod. Afsluiten mee ut Wilhelmus en dan de afmars. Wij gaon es lotste van ut terrein af nor clubhuis ’t Luchtschip. Instrumeneten opruimen en dan un lekker pilske. Buite wor ik al dur un hoop minse gefeliciteerd en binne gaot dè ok nog un tijdje dur. Vurzitter Jan Stoof vat nao de binnekomst van “Ammel Blauw”de mikrufoon en onze penningmester Wil Gevers krijgt de oorkonde en zun speldje van de federaosie vur zun vijfentwentig jaorig lidmaotschap van DES. Ok ik krijg van Janne un oorkonde en de zilveren vergulde speld met diamant vur mun vertig jaor lid zijn. Kussen en blomme vur ons vrouwe en “Lang zulle ze lève” dur de kapel meejgezonge dur alle aonwezige. Ut wier bar gezellig (aauwerwets) mi heel de DES-familie en sponsors. Om kwart over twaolleve wier ik geroepe omdè de bekinde fotograaf Cor de Kock dur waar om un foto van mijn te make. Dus ikke mun uniform wer aon meej mun speldje op om te poseren (smondagssmerrugges zaag ik in de kraant dekkur wellis vurdeliger op haa gestaon). Al meej al heel laot en muuj nor huis en nor bed.
Un zondagenmerrugge waar ik toch wer vroeg op want echt goed en rustig slaope waar dur toch nie bij. In mun eentje de oorkonde nog es durgeleze en langzaam aon kwaam de film van de vurrigge aovond wer trug. Toen kreeg ik wel traone in mun oge want alles is giesteren es in unne roes vurbij gegaon. Veural omdè ut leintje es un complete verassing kwaam. Veul minse wiesse der van mar vur mijn is is absoluut geheim gebleve. Ik bin dur best trots op en dè zak de rest van mun leve wel blijve ok dink ik.